Rodzina już o duchy nie pyta”. Sprawdzam, jak się żyje w mieszkaniu po “dzieciach w beczkach”

Mieszkanie z najmroczniejszą przeszłością w najnowszej historii Łodzi ma obecnie bardzo pogodną właścicielkę. Pani Marty nie obrusza moje pytanie: “jak się mieszka w lokalu po “»dzieciach z beczek?«”.

Rodzina i przyjaciele łodzianki już tak pytać przestali, tylko taksówkarze, słysząc zamawiany kurs na Radwańską 47, często dodają od siebie niestworzone historie.Jest pan z takich pierwszy – odpowiada mi uśmiechnięta blondynka w progu swojego mieszkania przy ul. Radwańskiej 47. Właśnie zagadnąłem ją, czy przede mną żaden dziennikarz albo youtuber z kanału o mrocznych historiach nie wszedł na drugie piętro, aby zapytać: »jak się mieszka w lokalu po “dzieciach z beczek?”«.Miasto Łódź oswaja tragedię sprzed lat w ilustrowanej wyliczance

Bo o co jeszcze pytać w tej sprawie równo po 20 latach od tragedii? Historię rodziny N. zna każdy, kto na początku XXI w. dorastał w Łodzi – zresztą na długie lata przylgnęła ona do wizerunku miasta: jak ujawniona rok wcześniej afera łowców skór w łódzkim pogotowiu i rok późniejsza strzelanina podczas juwenaliów.

Dowiedz się więcej: jak Łódź nie dostała Euro 2012, chwaląc się tłumieniem zamieszek podczas tragicznych juwenaliów…

Teraz magistrat przedstawia Radwańską 47 jak coś w rodzaju ciekawostki historycznej. Ten adres pojawia się w oficjalnym portalu miasta – w ilustrowanej wyliczance “Łódzkie zbrodnie, o których mówiła cała Polska”.Autor “magistrackiego” wpisu o Radwańskiej 47 przypomina najważniejsze fakty. 26 kwietnia 2003 r. policja, chcąc zatrzymać Krzysztofa N., podejrzanego o włamania, wkroczyła przez balkon do mieszkania jego rodziny. 29-latka nie było w domu, ale policjanci zastali w środku o rok starszą żonę – Jadwigę. A ich uwagę podczas oględzin zwróciły trzy beczki do kiszenia kapusty trzymane w szafie, zamknięte i uszczelnione sylikonem. W beczkach małżeństwo ukrywało zmumifikowane ciała czwórki dzieci. O okolicznościach ich śmierci rodzice opowiadali podczas późniejszego procesu.W 1999 r. zmarł 5-letni Kamil, któremu ojciec podał na dolegliwości chorobowe jedynie tabletkę na gorączkę i czekoladę. W tym samym roku próby tzw. rozszerzonego samobójstwa rodziny, zaplanowanej przez Krzysztofa N. z wykorzystaniem leków, nie przeżył Adam – bliźniak Kamila.

W latach 2000-2001 Jadwiga N. urodziła Karolinę i Maćka. Karolina żyła kilka dni, ojciec miał włożyć jej do ust watę, aby nie płakała. Kolejny noworodek trafił do beczki, gdy rodzice stwierdzili, że Maciek nie reaguje na klepnięcia w pupę.Kiedy 26 kwietnia 2003 r. policjanci przeszukiwali mieszkanie rodziny przy Radwańskiej 47, Krzysztof N. ukrywał się w pobliskim parku. Ale funkcjonariusze szybko go schwytali. Ojcu towarzyszyło jedyne żyjące dziecko małżeństwa: 11-letnia wówczas Monika. Dziewczyna finalnie trafiła do adopcji za granicą – razem z siostrą, którą Jadwiga N. urodziła już za kratkami. Wyrok dla kobiety, potwierdzony przez Sąd Najwyższy to 25 lat więzienia (Jadwiga N. będzie zatem wolna w 2028 r.), zaś dla Krzysztofa N. – dożywocie (z możliwością warunkowego, przedterminowego zwolnienia po 35 latach pozbawienia wolności).Przecież one takie niewinne” – to straszyć nie będą

Kamienica przy Radwańskiej 47 nie jest już obskurnym budynkiem z odpadającym tynkiem. W 2015 r. zarządzająca nią wspólnota zdobyła dofinansowanie na termomodernizację. Ale i teraz, przechodząc przez bramę, można zobaczyć butelki po “małpkach” – wetknięte w przylegającą do ściany skrzynkę. Za to lokatorzy są bardzo pomocni, choć jedna z emerytek zamieszkujących kamienicę przekonuje, że do zbrodni w rodzinie N. doszło na sąsiedniej posesji.

– Wprowadziłam się tutaj kilka lat temu, bo chciałam mieć ciepłą wodę na starość. A tu już podłączyli. Bałam się, że te cztery duszyczki będą mnie straszyły, ale pomyślałam “przecież one takie niewinne”. A potem dobry człowiek, który wnosił moje meble, powiedział, że te beczki to Radwańska 45, a nie u nas – opowiada emerytka. – I już się wcale nie boję.

Zatem jeszcze raz patrzę na zdjęcia sprzed 20 lat, w tym ilustrujące wynoszenie jednej z beczek.