Kto mógłby zastąpić Donalda Tuska? Pada jedno nazwisko

Donald Tusk od lat odgrywa kluczową rolę w polskim życiu politycznym. Jako były premier, przewodniczący Rady Europejskiej, a obecnie lider Koalicji Obywatelskiej i premier w rządzie po wyborach 2023 roku, pozostaje jedną z najważniejszych postaci na scenie politycznej. Jednak nieuchronnie pojawiają się pytania o przyszłość jego przywództwa. Kto mógłby przejąć stery po Tusku, gdy ten zdecyduje się odejść z polityki aktywnej? Wśród licznych spekulacji i analiz jedno nazwisko pojawia się coraz częściej: Rafał Trzaskowski.

Dlaczego pojawia się pytanie o następcę?

Polska polityka, jak każda inna, musi liczyć się z cyklami przywództwa i zmianą pokoleń. Donald Tusk, choć obecnie pełni ważną funkcję, ma 67 lat (stan na 2025 rok) i naturalne jest, że jego polityczna kariera zmierza ku schyłkowi. Pojawia się więc potrzeba wyłonienia lidera młodszego pokolenia, który z jednej strony będzie kontynuował liberalno-demokratyczną wizję Polski, a z drugiej – wniesie nową energię i styl przywództwa. W tej dyskusji nie sposób pominąć Rafała Trzaskowskiego – prezydenta Warszawy, byłego kandydata na prezydenta RP i obecnie jednej z najbardziej rozpoznawalnych twarzy Platformy Obywatelskiej.

Kim jest Rafał Trzaskowski?

Rafał Trzaskowski to politolog, doktor nauk humanistycznych, absolwent College of Europe w Brugii oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Z polityką Platformy Obywatelskiej związany od ponad dekady, pełnił różne funkcje – był europosłem, ministrem cyfryzacji, a od 2018 roku pełni urząd prezydenta Warszawy. Największą popularność zdobył jednak podczas wyborów prezydenckich w 2020 roku, w których jako kandydat opozycji rzucił realne wyzwanie Andrzejowi Dudzie, przegrywając nieznacznie w drugiej turze.

Trzaskowski uchodzi za nowoczesnego, europejskiego polityka o szerokich horyzontach i wyważonym stylu. Dla wielu wyborców młodszych i wielkomiejskich stał się symbolem polityki opartej na wartościach demokratycznych, tolerancji i europejskości. Jego udział w kampanii prezydenckiej stworzył wokół niego ruch społeczny, który przerodził się w inicjatywę “Wspólna Polska”, mającą na celu szerszą aktywizację obywatelską.

Atuty Trzaskowskiego jako potencjalnego następcy

Pierwszym i najważniejszym atutem Trzaskowskiego jest jego popularność społeczna. Nawet po pięciu latach od kampanii prezydenckiej cieszy się wysokim zaufaniem społecznym, zwłaszcza wśród młodszych wyborców i mieszkańców dużych miast. Jest postrzegany jako osoba kompetentna, spokojna, merytoryczna – cechy, które wielu Polakom odpowiadają po latach ostrych podziałów politycznych.

Po drugie, Trzaskowski ma silne zaplecze międzynarodowe. Dzięki wykształceniu i doświadczeniu europejskiemu rozumie mechanizmy unijne, co ma kluczowe znaczenie dla Polski w kontekście wyzwań takich jak bezpieczeństwo, polityka klimatyczna czy środki europejskie.

Po trzecie, jego styl przywództwa różni się od Tuska. Trzaskowski unika konfrontacji i twardej retoryki, co czyni go potencjalnie atrakcyjnym kandydatem dla umiarkowanego centrum, które często czuje się zagubione w bieżącej, spolaryzowanej debacie publicznej.

Wyzwania stojące przed Trzaskowskim

Choć wiele przemawia na korzyść Rafała Trzaskowskiego, nie można zapominać o wyzwaniach. Jego przywództwo w PO czy szerzej – w opozycji demokratycznej – byłoby inne niż Tuska. Brakuje mu charyzmy i doświadczenia politycznego w zarządzaniu dużymi strukturami partyjnymi. Tusk potrafił trzymać partię twardą ręką, co w trudnych momentach było niezbędne. Trzaskowski musi jeszcze pokazać, czy potrafi nie tylko inspirować, ale też skutecznie zarządzać i mobilizować szerokie zaplecze polityczne.

Kolejnym problemem jest brak jednoznacznego sygnału, że Trzaskowski chce objąć przywództwo. Od kilku lat balansuje między rolą prezydenta stolicy a ogólnopolskim politykiem. Nie zbudował własnego silnego ruchu politycznego ani nie wszedł w otwarty konflikt o przywództwo w PO. W polityce brak jednoznaczności może być uznawany za słabość.

Inne możliwe kandydatury?

Wśród innych nazwisk, które pojawiają się w kontekście sukcesji po Tusku, są m.in. Borys Budka, Bartłomiej Sienkiewicz, czy Małgorzata Kidawa-Błońska. Jednak żadne z nich nie cieszy się takim poziomem rozpoznawalności, jak Trzaskowski, ani nie ma tak wyraźnego, pozytywnego wizerunku w oczach opinii publicznej.

Warto również zwrócić uwagę na młodsze pokolenie polityków PO – takich jak Aleksandra Gajewska czy Arkadiusz Myrcha – ale na obecnym etapie trudno mówić o nich jako realnych liderach partii.

Czy Trzaskowski rzeczywiście zastąpi Tuska?

To pytanie pozostaje otwarte. Wszystko zależy od rozwoju sytuacji politycznej oraz decyzji samego Trzaskowskiego. Jeśli zdecyduje się na zdecydowane wejście na scenę ogólnopolską, może stać się naturalnym następcą. Jeśli jednak pozostanie w roli prezydenta Warszawy i nie będzie chciał przejąć odpowiedzialności za kierowanie partią, pojawi się próżnia, którą ktoś inny będzie musiał wypełnić.
Trzaskowski z pewnością ma potencjał, by poprowadzić centroprawicową lub centrową formację ku przyszłości. Pytanie brzmi: czy on sam tego chce? Oraz – czy środowisko Platformy i jej koalicjantów jest gotowe na taką zmianę?

Podsumowanie

Donald Tusk przez lata uosabiał przywództwo liberalnego centrum w Polsce. Jego doświadczenie i charyzma sprawiły, że udało mu się ponownie zjednoczyć opozycję i poprowadzić ją do wyborczego zwycięstwa w 2023 roku. Ale czas płynie nieubłaganie i pojawiają się pytania o przyszłość. W tej debacie coraz częściej i coraz głośniej wybrzmiewa jedno nazwisko – Rafał Trzaskowski. Jego polityczny kapitał, wizerunek nowoczesnego lidera i umiejętność budowania dialogu stawiają go w roli naturalnego następcy.

Czy stanie się liderem nowego pokolenia w polskiej polityce? Czas pokaże. Jedno jest pewne – jeśli dziś miałby ktoś zastąpić Donalda Tuska, to właśnie Rafał Trzaskowski jest najpoważniejszym kandydatem.