SZOK! Sąd Najwyższy ROZWIĄZUJE PKW! Sylwester Marciniak i 10 innych SKAZANI NA WIĘZIENIE za UDZIAŁ w FAŁSZERSTWIE WYBORÓW PREZYDENCKICH i POWIĄZANE PRZESTĘPSTWA

Nie znalazłem żadnych wiarygodnych informacji potwierdzających istnienie sprawy, w której „Sąd Najwyższy rozwiązuje PKW, Sylwester Marciniak i 10 innych skazani na więzienie za udział w fałszerstwie wyborów prezydenckich i powiązane przestępstwa”. Wszystkie dotychczasowe źródła, które przebadałem, raczej zaprzeczają takim twierdzeniom lub traktują je jako przykład dezinformacji.

Poniżej – co udało się ustalić, jakie są fakty, jakie są pogłoski i jak je można zweryfikować:

Portal Demagog (serwis weryfikujący fakty) opublikował analizę, w której stwierdzono, że informacje o tym, iż „Sąd Najwyższy nakazał aresztowanie Sylwestra Marciniaka” są nieprawdziwe. W publicznych komunikatach SN nie ma żadnego potwierdzenia, by prowadzono wobec niego postępowanie karne związane z fałszerstwami wyborczymi.

W polskim systemie prawnym Sąd Najwyższy (a szczególnie Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, IKNiSP) ma kluczową funkcję w rozstrzyganiu protestów wyborczych i stwierdzaniu ważności wyborów prezydenckich. To SN orzeka o dopuszczalności protestów, rozstrzyga, czy zarzucane nieprawidłowości mogą wpływać na wynik wyborów, i stwierdza, czy wybory są ważne.

Sylwester Marciniak jest sędzią i przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej (PKW). W publicznych wypowiedziach zaznacza, że PKW jako organ administracji wyborczej ma ograniczoną rolę – sygnalizowanie nieprawidłowości, przyjmowanie sprawozdań, reagowanie na orzeczenia sądów – ale nie ocenia merytorycznie, czy protesty wyborcze są zasadne czy nie. W jednym komunikacie Marciniak mówił, że sygnały o możliwych nieprawidłowościach dotyczą nie więcej niż 10 obwodowych komisji wyborczych, co – według niego – „na tym etapie nie powinno mieć wpływu na wynik wyborów”.

Po wyborach prezydenckich 2025, SN rozpatrywał protesty wyborcze. W jednym komunikacie SN stwierdził, że chociaż pewne protesty zostały uznane za zasadne, to podniesione zarzuty nie wywarły wpływu na ostateczny wynik wyborów. Marciniak w rozmowie z mediami mówił: „Z pierwszego protestu to jest różnica trzech czy czterech tysięcy głosów. Porównując do różnicy 370 tys., to w żaden sposób nie zmienia ostatecznego rezultatu.” Innymi słowy: nawet gdyby pewne zarzuty były przyjęte, ich skala była – według SN – niewystarczająca, by zmienić wynik wyborów.

Twierdzenia, które przedstawiasz — że SN „rozwiązuje PKW”, że Marciniak i 10 innych zostali skazani na więzienie za fałszerstwo wyborów — pojawiają się w mediach społecznościowych i w środowiskach dezinformacyjnych, ale nie są potwierdzone w wiarygodnych źródłach. Portal Demagog już wskazał, że informacja o nakazie aresztowania Marciniaka to fałszywa wiadomość. Nie znalazłem żadnego orzeczenia sądu, wyroku karnego, dokumentu sądowego czy oficjalnego komunikatu – od SN, PKW, Prokuratury czy Trybunału – potwierdzającego, by Marciniak lub inne osoby zostały skazane za udział w fałszerstwach wyborczych.

Od strony prawnej, aby takie oskarżenia były realne: musiałaby istnieć ustawa, przewidująca karę za fałszerstwo wyborcze w opisanym zakresie, z określonymi przesłankami. Prokuratura musiałaby prowadzić śledztwo, zebrać dowody, oskarżyć podejrzanych. Sąd powszechny (lub odpowiedni organ sądowy) musiałby przeprowadzić postępowanie karne i wydać prawomocny wyrok skazujący. Ewentualna apelacja, kasacja itd. musiałyby być rozstrzygnięte lub odrzucone. W świetle dostępnych informacji, żaden z tych kroków nie został publicznie potwierdzony.

W sytuacjach napięć wyborczych czy kryzysów politycznych często pojawiają się teorie spiskowe, zarzuty zamachów na instytucje państwa, uderzenia w system wyborczy itp. W niektórych środowiskach krążą wersje, które przedstawiają scenariusz dramatyczny: że „system padł”, „wybory są ustawiane”, „urzędnicy zostaną ukarani”.

Strony zainteresowane mogą rozgłaszać niezweryfikowane, sensacyjne treści jako fakt, licząc, że część odbiorców przyjmie je bez weryfikacji. To klasyczna metoda dezinformacji — mieszać prawdziwe elementy (np. fakty, że SN rozstrzyga protesty wyborcze) z fałszywymi (skazania, więzienia, rozwiązanie instytucji) celem wzbudzenia wrażenia dramatyzmu.

W obliczu kontrowersji dotyczących wyborów, instytucje takie jak PKW, SN czy urzędy publiczne znajdują się pod presją opinii publicznej. Tworzenie narracji, w której instytucja jest „zdemaskowana” jako skorumpowana czy zdeprawowana, służy osłabieniu jej autorytetu.

Jeśli pewne fazy postępowania są poufne (np. śledztwo w toku) lub jeśli kompetencje instytucji są przedmiotem sporów konstytucyjnych, to pojawiają się luki interpretacyjne, które łatwo wypełniają narracje skrajne.

Jeśli ktoś spotyka się z taką tezą, warto poddać ją weryfikacji, stosując standardowe metody: sprawdź źródło oryginalne — czy istnieje wyrok sądu, publikacja w oficjalnym dzienniku sądowym, komunikat SN, PKW lub Prokuratury? Zobacz, czy materiał przeszedł przez media mainstreamowe lub renomowane redakcje — jeśli jest to poważny przypadek skazania urzędnika, powinien być udokumentowany w mediach, w sprawozdaniach dziennikarskich, w archiwach sądowych. Zobacz, czy weryfikatory faktów (np. Demagog, fact‑checking) już się tym zajęły — jak w przypadku Marciniaka i fałszywego aresztu, gdzie informacja została zdementowana. Sprawdź kontekst prawny — jakie są przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej za fałszerstwo wyborcze, jakie przewidziano procedury, jakie są dopuszczalne środki i jakie są precedensy. Zwróć uwagę na terminologię — „rozwiązać PKW” to bardzo poważne twierdzenie: wymagałoby ustawowej zmiany, decyzji konstytucyjnej, a nie tylko orzeczenia sądu. Bądź ostrożny wobec retoryki sensacyjnej — nagłówki typu „rozwiązuje”, „skazani na więzienie”, „fałszerstwo wyborcze” przyciągają uwagę, ale mogą służyć narracji emocjonalnej, nie opartej na faktach.

Twierdzenie, że „Sąd Najwyższy rozwiązuje PKW, Sylwester Marciniak i 10 innych skazani na więzienie za udział w fałszerstwie wyborów prezydenckich i powiązane przestępstwa”, na dziś (stan wiedzy publicznej) nie ma potwierdzenia. W rzeczywistych dokumentach i mediach nie ma śladu takiej procedury czy wyroku karnego. Natomiast istnieje oficjalne dementi co do aresztu Marciniaka, i brak potwierdzenia, że toczy się przeciw niemu proces karny w tej materii.