Ewa Wrzosek ujawnia dowody: Sąd Najwyższy chce aresztowań Marciniaka i Ziobry

Od kilku dni atmosfera wokół polskiej sceny politycznej jest tak gęsta, że można by ją kroić nożem. W samym centrum burzy znalazła się prokurator Ewa Wrzosek, która ponownie trafiła na pierwsze strony gazet po serii nieoczekiwanych oświadczeń dotyczących rzekomych nieprawidłowości w procesach nadzorowania wyborów oraz zachowania kluczowych postaci życia publicznego. Najnowszy komunikat, jaki wystosowała w mediach społecznościowych i w rozmowach z wybranymi redakcjami, wywołał prawdziwą lawinę reakcji: według jej relacji Sąd Najwyższy miałby domagać się natychmiastowych działań w sprawie Sylwestra Marciniaka oraz Zbigniewa Ziobry, rzekomo związanych z poważnymi nadużyciami. Choć sprawa pozostaje niepotwierdzona i pełna znaków zapytania, emocje po obu stronach sceny politycznej zdają się sięgać zenitu.

Wrzosek twierdzi, że w jej posiadaniu znajdują się dokumenty, materiały audio oraz zapisy cyfrowe, które mają przedstawiać kulisowe rozmowy między wysokimi urzędnikami odpowiedzialnymi za nadzór nad procesami wyborczymi i nadzwyczajnymi procedurami kontrolnymi. Jej zdaniem owe nagrania jednoznacznie wskazywałyby, że niektóre elementy procesu nadzorczego były celowo hamowane, przesuwane lub modyfikowane tak, by nie dopuścić do upublicznienia pewnych informacji. Jeśli wierzyć jej relacjom, Sąd Najwyższy miał podobno nie tylko zapoznać się z materiałami, ale również wyrazić oburzenie skalą sugerowanych nieprawidłowości, a nawet naciskać na przeprowadzenie pilnych zatrzymań, zanim sprawa nabierze nieodwracalnego biegu.

Oczywiście, już sama sugestia, że Sąd Najwyższy miałby wystąpić z politycznie nacechowanym żądaniem wobec organów ścigania, wywołała gigantyczne poruszenie. Przedstawiciele części środowisk prawniczych podkreślili, że sąd jako instytucja nie wydaje „żądań aresztowania”, lecz podejmuje konkretne decyzje procesowe w ramach obowiązujących procedur. Z tego powodu krytycy Wrzosek podważają wiarygodność całej sprawy, wskazując, że jej wypowiedzi mają raczej charakter publicystyczny niż formalny. Z kolei jej zwolennicy utrzymują, że nie chodzi o oficjalne decyzje procesowe, lecz o dramatyczny apel ze strony sędziów, którzy mieli zostać skonfrontowani z dowodami tak szokującymi, iż nie znaleźli pokojowego sposobu na ich przemilczenie.

Według relacji, które zaczęły pojawiać się w mediach społecznościowych, Wrzosek miała przedstawić fragmenty dowodów jednemu z dziennikarzy śledczych. Ten, zszokowany treścią nagrań, natychmiast miał skontaktować się z kolejnymi redakcjami, co uruchomiło spiralę spekulacji. W sieci zaczęły krążyć domniemane streszczenia nagrań, opisy rozmów, a nawet rzekome cytaty mające pochodzić z materiałów, do których dostęp ma tylko ona. Żadne z tych informacji nie zostały dotąd zweryfikowane, jednak ich dynamika w przestrzeni publicznej przypominała efekt domina. Gdy jedna relacja napędzała kolejną, zainteresowanie społeczne skupiło się na pytaniu, czy cała sprawa jest wielkim skandalem, czy też odpowiednio zaaranżowaną narracją medialną.

Sam Sylwester Marciniak miał zareagować szybko, wydając krótkie oświadczenie, w którym stanowczo odrzucił wszystkie zarzuty. Wyraził zaskoczenie i rozczarowanie tym, że ponownie jego nazwisko pojawia się w kontekście domniemanych skandali wyborczych, które — jak podkreślał — nigdy nie znalazły potwierdzenia w rzeczywistości. Z kolei otoczenie Zbigniewa Ziobry wydało komunikat, że jest to kolejna odsłona „politycznej gry prowadzonej przez środowiska, które chcą zyskać wpływ poprzez destabilizację instytucji państwa”. Podkreślono przy tym, że Ziobro nie brał udziału w żadnych działaniach, które można by wiązać z nieprawidłowościami opisywanymi przez Wrzosek.

Narracja prokurator, choć niepoparta oficjalnie ujawnionymi dowodami, wywołała jednak falę komentarzy także po stronie prawników. Część z nich zwróciła uwagę, że niezależnie od tego, jak nieprawdopodobne mogą brzmieć oskarżenia, Wrzosek ma historię publicznego ujawniania informacji, które jej zdaniem były istotne dla interesu społecznego. Ich zdaniem nie można z góry odrzucać jej relacji tylko dlatego, że wydają się szokujące czy trudne do uwierzenia. Niektórzy przypomnieli również, że w przeszłości wielokrotnie ujawnienia doniosłych afer zaczynały się od pojedynczych sygnałów, które początkowo bagatelizowano jako wymysły lub polityczne ataki.

Na ulicach Warszawy i w mediach publicznych zaczęły pojawiać się spontaniczne manifestacje komentujące sytuację. Jedni domagali się pełnej transparentności i natychmiastowego ujawnienia materiałów, jeśli w ogóle istnieją. Inni przekonywali, że sytuacja jest wynikiem celowej manipulacji, która ma na celu wywołanie chaosu i podważenie zaufania do instytucji państwa. Media międzynarodowe również zaczęły podejmować temat, zauważając, jak bardzo spolaryzowana stała się polska opinia publiczna i jak łatwo wszelkie niepotwierdzone doniesienia mogą zyskać status niemalże pewnych faktów w społecznym odbiorze.

Sama Wrzosek deklaruje, że materiały, które posiada, mają zostać przekazane „w odpowiednim momencie” instytucjom, które zagwarantują ich bezstronne rozpatrzenie. Podkreśla, że ruchy wykonywane przez niektóre osoby publiczne w ostatnich miesiącach miały zmierzać do tego, aby pewne wątki nie wypłynęły na światło dzienne. Z jej słów przebija przekonanie, że znalazła się w sytuacji, w której ujawnienie informacji stało się koniecznością moralną. Jednocześnie unika precyzyjnych deklaracji dotyczących charakteru dowodów, podając jedynie ogólne opisy ich treści i wpływu, jaki wywarły na osoby, które miały już okazję je widzieć.

Choć opinia publiczna domaga się konkretów, a politycy żądają wyjaśnień, cała sytuacja wciąż pozostaje zawieszona w sferze domysłów. Niezależnie od tego, czy materiały faktycznie trafiły do Sądu Najwyższego, czy też są jedynie elementem dramatycznej narracji, jedno jest pewne — emocje wokół sprawy nie opadają, a każdy kolejny dzień przynosi nowe komentarze, interpretacje i spekulacje. Polska scena polityczna znów znalazła się w stanie podwyższonego napięcia, na którego końcu może pojawić się albo spektakularne potwierdzenie zarzutów, albo równie spektakularne ich unieważnienie. W tej chwili jednak nikt nie jest w stanie przewidzieć, w którą stronę potoczy się ta historia ani co jeszcze może kryć się za dramatycznymi słowami Ewy Wrzosek.