„Sąd Najwyższy podtrzymuje wybory w Polsce pomimo oskarżeń i ponownego przeliczania głosów”Marciniak Given 72 Hours by Supreme Court to Present Genuine Election Results Amid Vote-Rigging Allegations

Wybory prezydenckie w Polsce w 2025 roku stały się przedmiotem kontrowersji po ujawnieniu nieprawidłowości i błędów w protokołach wyborczych w kilku obwodach głosowania. Druga tura wyborów, która odbyła się 1 czerwca, zakończyła się niewielką przewagą Karola Nawrockiego, ale skargi zgłoszone przez ugrupowania opozycyjne i organizacje obywatelskie rzuciły cień na wiarygodność wyników. Oficjalna różnica ponad 370 tysięcy głosów nie ostudziła obaw o prawidłowość procesu, zwłaszcza w świetle zarzutów o błędne przypisanie głosów, niejasności w protokołach oraz ograniczony zakres ponownego przeliczania głosów.

Sylwester Marciniak, Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej (PKW), znalazł się w centrum wydarzeń. Jako najwyższy urzędnik odpowiedzialny za nadzór nad przebiegiem wyborów, Marciniak był pod rosnącą presją liderów opozycji i organizacji prawnych, by odnieść się do zarzutów, że głosy oddane na Rafała Trzaskowskiego zostały błędnie przypisane Karolowi Nawrockiemu w kilku lokalach wyborczych. W kolejnych tygodniach po drugiej turze do Sądu Najwyższego wpłynęło ponad 54 tysiące protestów wyborczych – wiele z nich dotyczyło błędów proceduralnych, pomyłek w protokołach lub nieprawidłowego liczenia głosów.

Do najbardziej nagłośnionych incydentów należały przypadki w komisjach wyborczych w Krakowie, Mińsku Mazowieckim i Warszawie, gdzie w protokołach zauważono rozbieżności między liczbą oddanych głosów a oficjalnie zapisanym wynikiem. W jednym z bardziej komentowanych przypadków głosy oddane na Trzaskowskiego zostały omyłkowo przypisane Nawrockiemu. Choć błędy te wystąpiły jedynie w ograniczonej liczbie obwodów, wywołały one reakcję społeczną oraz żądania przejrzystości i ponownego przeliczenia głosów.

Marciniak publicznie potwierdził wystąpienie błędów w tych komisjach, stwierdzając, że choć były one poważne, nie stanowiły dowodu na zorganizowane fałszerstwo. Podkreślił, że polski system wyborczy pozostaje przejrzysty i odporny na manipulacje, a zaistniałe nieprawidłowości są przedmiotem postępowania zgodnie z obowiązującym prawem. Pomimo tego presja społeczna rosła – tysiące obywateli protestowały, domagając się wyjaśnień, a obserwatorzy międzynarodowi zaczęli przyglądać się sprawie z większą uwagą.

W połowie czerwca Sąd Najwyższy rozpoczął rozpatrywanie złożonych protestów wyborczych. Po przeanalizowaniu tysięcy zgłoszeń, sąd nakazał ponowne przeliczenie głosów w 13 konkretnych obwodach wyborczych, gdzie istniały najbardziej oczywiste przesłanki wskazujące na nieprawidłowości. Decyzja ta została przyjęta z mieszanymi odczuciami – część społeczeństwa odebrała ją jako krok we właściwym kierunku, inni uważali, że tak ograniczony zakres ponownego liczenia nie oddaje powagi sytuacji. Krytycy argumentowali, że liczba skarg uzasadniała szersze działania kontrolne.

Prokurator Generalny Adam Bodnar dodatkowo zaostrzył debatę, składając formalny wniosek o kontrolę głosów w ponad 1 400 komisjach wyborczych, powołując się na statystyczne anomalie. Wniosek oparty był na wewnętrznej analizie, która wykazała nietypowe wzorce w wynikach, niewytłumaczalne zwykłą statystyką. Choć PKW i Marciniak przyznali, że prokurator ma prawo wnioskować o takie działania, to podkreślili, że szersze przeliczenie głosów wymagałoby wyraźnej decyzji sądu.

W trakcie postępowania Marciniak został wezwany do złożenia wyjaśnień przed sądem. W swojej wypowiedzi zapewnił o determinacji Komisji w zakresie zapewnienia przejrzystości procesu wyborczego, podkreślając jednocześnie, że przewaga Nawrockiego – ponad 370 tysięcy głosów – znacząco przewyższa liczbę głosów objętych skargami. Przestrzegał również przed wykorzystywaniem jednostkowych błędów do kwestionowania całego procesu demokratycznego.

Pomimo napiętej atmosfery politycznej i licznych protestów, procedura sądowa postępowała zgodnie z harmonogramem. 1 lipca Sąd Najwyższy ogłosił ostateczny werdykt, uznając wybory prezydenckie za ważne. W uzasadnieniu wskazano, że choć niektóre nieprawidłowości miały miejsce, nie miały one wpływu na ostateczny wynik głosowania. Sąd stwierdził także, że przedstawione dowody nie spełniają ustawowego progu, który uzasadniałby ogólnokrajowe ponowne liczenie głosów lub unieważnienie wyborów.

Decyzja sądu została przyjęta z mieszanymi uczuciami. Zwolennicy Nawrockiego uznali ją za potwierdzenie uczciwości procesu i odrzucenie prób podważania instytucji demokratycznych. Z kolei opozycja oraz część organizacji obywatelskich skrytykowała wyrok jako zbyt pobłażliwy, twierdząc, że sąd zrezygnował z szansy na dokładne zbadanie skali nieprawidłowości.

Wbrew krążącym w mediach społecznościowych pogłoskom, Sąd Najwyższy nie wydał Sylwestrowi Marciniakowi żadnego ultimatum w postaci „72 godzin” na przedstawienie „prawdziwych wyników wyborów”. Tego typu narracje są wynikiem błędnej interpretacji lub dezinformacji i nie mają potwierdzenia w oficjalnych dokumentach ani relacjach wiarygodnych mediów krajowych czy zagranicznych.

Marciniak w swoich końcowych wystąpieniach po ogłoszeniu wyroku zaapelował do społeczeństwa o uszanowanie decyzji sądu i skoncentrowanie się na przyszłości. Zapowiedział również wzmocnienie procedur nadzoru i szkolenia członków komisji wyborczych. Jego wezwanie do konstruktywnego podejścia zostało pozytywnie odebrane przez część opinii publicznej, choć dla wielu przeciwników rządu było ono niewystarczające.

Cała sytuacja pozostawiła trwały ślad na polskiej scenie politycznej. Choć prezydentura Nawrockiego została ostatecznie potwierdzona, kontrowersje związane z wyborami będą towarzyszyć jego urzędowi. Opozycja zapowiedziała wzmożony nadzór nad działaniami administracji oraz powołanie parlamentarnej komisji ds. zbadania przebiegu wyborów. Międzynarodowi obserwatorzy zaapelowali o reformy proceduralne i cyfrowe zabezpieczenia, które mają zapobiec podobnym sytuacjom w przyszłości.

Ostatecznie, wydarzenia te unaoczniły, jak łatwo można nadwyrężyć zaufanie społeczne do procesu wyborczego, nawet w państwach o ugruntowanej demokracji. W przypadku Polski ramy prawne zadziałały, a sąd wypełnił swoją konstytucyjną rolę. Niemniej jednak liczba protestów, widoczne błędy oraz emocjonalne napięcie polityczne wskazują na potrzebę dalszej czujności i przejrzystości.

Sylwester Marciniak, mimo że znalazł się pod ostrzałem krytyki, wyszedł z kryzysu jako postać stabilizująca, choć kontrowersyjna. Czy jego przywództwo pomogło uspokoić sytuację, czy też nie odpowiedziało wystarczająco na społeczne obawy – pozostaje kwesti