Cała Ukraina „na czerwono”. Nocny atak Rosji
We wczesnych godzinach porannych 7 czerwca 2025 roku Ukraina doświadczyła jednego z najszerszych i najintensywniejszych nalotów powietrznych od początku pełnoskalowej inwazji Rosji w lutym 2022 roku. Syreny alarmowe zawyły we wszystkich regionach kraju, budząc obywateli znanym już, ale wciąż przerażającym dźwiękiem ostrzeżenia. Mapy śledzące alarmy lotnicze całkowicie zabarwiły się na czerwono — ponury obraz, który błyskawicznie rozprzestrzenił się w mediach społecznościowych z podpisami w stylu: „Cała Ukraina na czerwono”.
To wyrażenie nie było tylko symboliczne. Było ono wizualizacją skoordynowanego zmasowanego ataku rakietowego i dronowego Rosji, wymierzonego w Ukrainę ze wschodu na zachód — od stolicy Kijowa po odległe wsie przy granicach z Węgrami i Rumunią. Gdy mieszkańcy całego kraju schronili się w piwnicach i wzmocnionych korytarzach, siły obrony przeciwlotniczej rozpoczęły działania mające na celu przechwycenie tego, co Siły Powietrzne Ukrainy później określiły jako „atak nocny na rekordową skalę”.
—
Skala ataku
Według Sił Zbrojnych Ukrainy, Rosja wystrzeliła ponad 100 dronów i ponad 60 rakiet, w tym pociski manewrujące Kalibr z Morza Czarnego, pociski powietrze-ziemia Ch-101/555 z bombowców Tu-95 oraz rakiety balistyczne Iskander-M z terenów okupowanych. Drony Shahed-136, produkcji irańskiej, zmodyfikowane przez Rosję, zostały użyte w rojach mających na celu przeciążenie ukraińskiego systemu obrony powietrznej.
Był to największy skoordynowany atak powietrzny w 2025 roku i jeden z pięciu największych od 2022 roku. Celem dronów i rakiet była infrastruktura krytyczna, obiekty energetyczne, węzły transportowe i dzielnice mieszkalne. Choć ukraińska obrona powietrzna zestrzeliła znaczną część zagrożeń — oficjalne dane mówią o ponad 80% skuteczności — kilka rakiet i dronów przedostało się, powodując zniszczenia i ofiary cywilne w kilku obwodach, w tym w Dnieprze, Charkowie, Odessie i Lwowie.
—
Wpływ na ludność cywilną i zniszczenia infrastruktury
O świcie służby ratunkowe zgłaszały pożary, zawalone budynki i przerwy w dostawach prądu w ponad 10 regionach. W Kijowie spadające odłamki z przechwyconych rakiet uszkodziły budynki mieszkalne i raniły co najmniej 14 osób. W Charkowie atak dronowy uderzył w zajezdnię trolejbusową, powodując pożar kilku pojazdów i zakłócenia w transporcie publicznym.
Zachodni Lwów, często postrzegany jako względnie bezpieczny ze względu na oddalenie od linii frontu, również ucierpiał. Zniszczono dużą stację transformatorową, co doprowadziło do przerw w dostawie prądu w części miasta i sąsiednich miejscowościach. Władze lokalne poinformowały o zakłóceniach w działaniu sieci komórkowej i internetu.
Ukrenergo, narodowy operator energetyczny Ukrainy, potwierdził uszkodzenie trzech elektrowni. Ostrzeżono przed możliwymi awaryjnymi przerwami w dostawie prądu i zaapelowano do obywateli o oszczędzanie energii. W obwodzie dniepropetrowskim odnotowano trafienie w magazyn zbożowy, co może zagrozić bezpieczeństwu żywnościowemu regionu i wywołuje obawy o przyszłość eksportu rolnego.
—
Kontekst militarny: dlaczego właśnie teraz?
Atak ten nastąpił w czasie nasilającej się letniej kampanii. Ukraińskie siły prowadziły ograniczone kontrataki w obwodach zaporoskim i charkowskim, odzyskując niewielkie obszary i zmuszając wojska rosyjskie do przejścia do obrony.
Analitycy sugerują, że skala i moment ataku z 7 czerwca miały na celu zarówno odwet, jak i zastraszenie — pokaz siły mający przypomnieć Ukrainie i jej zachodnim sojusznikom, że Rosja wciąż dysponuje znacznymi możliwościami ofensywnymi.
Ponadto, niedawne dostawy zachodniej broni dalekiego zasięgu dla Ukrainy, takie jak amerykańskie ATACMS i brytyjskie rakiety Storm Shadow, umożliwiły Ukraińcom atakowanie celów daleko na terytorium okupowanym, w tym rosyjskich lotnisk wojskowych i centrów logistycznych na Krymie i w Donbasie. Eskalacja ze strony Rosji może być odpowiedzią na te straty.
—
Reakcja Ukrainy
Prezydent Wołodymyr Zełenski potępił atak w porannym wystąpieniu, nazywając go „celową próbą zastraszenia naszego narodu, zniszczenia infrastruktury i złamania naszej woli”. Pochwalił załogi obrony powietrznej i służby ratunkowe za szybką reakcję oraz zaapelował do sojuszników Ukrainy o przyspieszenie dostaw systemów Patriot i IRIS-T.
Minister obrony Rustem Umerow oświadczył, że zdolności obronne Ukrainy znacznie się poprawiły, ale nazwał atak „wyraźnym sygnałem, że potrzebne jest pilne wsparcie”. Ukraińskie źródła wojskowe wielokrotnie podkreślały, że mimo wysokich wskaźników przechwytywania, taktyka saturacyjna
stosowana przez Rosję — polegająca na jednoczesnym odpaleniu dużej liczby dronów i rakiet — nadal stanowi poważne zagrożenie.
Skala ataku wywołała natychmiastowe reakcje ze strony zachodnich partnerów Ukrainy. Sekretarz Generalny NATO Jens Stoltenberg nazwał bombardowanie „barbarzyńskim” i podkreślił, że potrzeba wsparcia obrony powietrznej Ukrainy jest „pilniejsza niż kiedykolwiek”. Przywódcy europejscy z Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii potępili atak i zobowiązali się do zwiększenia wsparcia, w tym przyspieszenia dostaw systemów obrony powietrznej oraz dodatkowej pomocy humanitarnej.
Stany Zjednoczone ogłosiły nowy pakiet pomocy w wysokości 1,2 miliarda dolarów zaledwie kilka godzin po ataku, koncentrując się szczególnie na systemach radarowych, sprzęcie do zwalczania dronów oraz uzupełnieniu baterii rakiet Patriot. Prezydent Biden oświadczył: „Ten atak pokazuje, dlaczego musimy wspierać Ukrainę – nie tylko słowami, ale czynami.”
—
Psychologiczne i strategiczne konsekwencje
Poza fizycznymi zniszczeniami, psychologiczne skutki tak szeroko zakrojonego ataku są ogromne. Obraz „całej Ukrainy na czerwono” stał się globalnie trendującym tematem. Dla Ukraińców to nie tylko mapa – to odzwierciedlenie nieustającego zagrożenia, zmęczenia i strachu. A jednak, paradoksalnie, symbolizuje też odporność. W ukraińskich mediach społecznościowych krążyły hasła takie jak „Wciąż stoimy” i „Nie zbombardujecie naszego ducha” – towarzyszyły im zdjęcia wschodzącego słońca nad zniszczonymi miastami.
Z punktu widzenia strategii, atak pokazuje nieustające znaczenie przewagi w powietrzu oraz pilne wyzwanie, przed jakim stoi Ukraina, próbując zabezpieczyć swoją przestrzeń powietrzną. Systemy obrony przeciwlotniczej takie jak Patriot, NASAMS i IRIS-T wniosły istotną różnicę, ale są drogie, nieliczne i podatne na przeciążenie.
Taktyka Rosji odzwierciedla również coraz bardziej asymetryczne podejście – używanie tanich, jednorazowych dronów, by wymusić kosztowne reakcje obronne. Na jednego drona Shahed za 20 tysięcy dolarów może przypadać pocisk przechwytujący wart milion dolarów. Taka nierównowaga rodzi pytania o długoterminową trwałość tego modelu obrony.
—
Droga naprzód
W miarę jak wojna wkracza w trzecie lato, wydarzenia takie jak atak z 7 czerwca są brutalnym przypomnieniem o stawce tej walki. Choć walki na froncie mogą się nasilać i słabnąć, zdolność – i gotowość – Rosji do atakowania całego kraju pozostaje niezmienna. Ukraina z kolei nie ustaje w dążeniach do głębszej integracji z NATO i Unią Europejską, przedstawiając swoją obronę jako kluczowy filar szerszego bezpieczeństwa europejskiego.
W nadchodzących tygodniach Ukraina ma zorganizować szczyt na wysokim szczeblu z udziałem zachodnich przywódców, poświęcony odbudowie kraju, strategii obrony powietrznej oraz długofalowym gwarancjom bezpieczeństwa. Atak z 7 czerwca z pewnością będzie miał duży wpływ na te rozmowy.
—
Zakończenie
Hasło „Cała Ukraina na czerwono” może z czasem zniknąć z trendów w mediach społecznościowych, ale rzeczywistość, którą oddaje, pozostanie w sercach i umysłach milionów ludzi. To migawka narodu pod oblężeniem, ale zdeterminowanego, by przetrwać. Noc z 7 czerwca 2025 roku była nocą terroru – ale też świadectwem odporności, jedności i wysokiej ceny wolności. Ukraina idzie naprzód – z nadzieją, że świat nadal będzie ją wspierać i rozumieć, że obrona jednego nieba to obrona wspólnych wartości.