„Mam dość udawania i jestem zmęczona”: Iga Świątek otwiera się na temat mrocznej strony tenisa

Iga Świątek – czterokrotna mistrzyni turniejów wielkoszlemowych, numer jeden światowego rankingu WTA i jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiego sportu – to symbol siły, precyzji i perfekcji na korcie. Jednak za sukcesami, pucharami i uśmiechami na konferencjach prasowych kryje się inna, mniej widoczna strona kariery zawodowej tenisistki – emocjonalne wyczerpanie, presja i poczucie osamotnienia. W niedawnym wywiadzie Iga zdecydowała się opowiedzieć o tym, co przez lata skrywała. Jej szczerość poruszyła fanów na całym świecie.

Perfekcyjny obraz, który męczy

„Mam dość udawania i jestem zmęczona” – te słowa padły z ust Świątek podczas rozmowy z jednym z czołowych europejskich magazynów sportowych. Wyznała, że od dłuższego czasu zmaga się z presją, by zawsze być idealna – nie tylko na korcie, ale i poza nim. Jako młoda kobieta, która osiągnęła ogromny sukces w bardzo krótkim czasie, stała się twarzą nie tylko polskiego tenisa, ale także ambasadorką wielu marek, wzorem dla młodych sportowców, a także ikoną medialną.

„Czuję, że muszę zawsze być silna, poukładana, miła, dyplomatyczna. Ale przecież jestem człowiekiem, nie robotem” – mówiła Świątek. „Są dni, kiedy nie chce mi się wstać z łóżka, kiedy płaczę z bezsilności. Ale na zewnątrz muszę się uśmiechać i mówić, że wszystko jest dobrze”.

Samotność mistrzyni

W swojej wypowiedzi Iga szczególną uwagę zwróciła na poczucie samotności, które towarzyszy jej w trakcie turniejów. Choć wokół niej jest sztab ludzi – trenerzy, fizjoterapeuci, menedżerowie – to często brakuje jej zwykłych relacji, tych codziennych, które nie są związane z tenisem. „Czasem zazdroszczę rówieśnikom, którzy mogą iść na imprezę, spotkać się z przyjaciółmi bez planowania wszystkiego co do minuty. Moje życie to ciągłe podróże, hotele, treningi, mecze. A potem znowu walka o punkty, o tytuły, o pozycję” – opowiadała.

Tenis, choć jest sportem indywidualnym, bywa brutalnie samotny. Gdy zawodnik schodzi z kortu po porażce, zostaje sam z emocjami – złością, smutkiem, rozczarowaniem. „Nie mam czasu na to, by przetrawić porażki jak normalny człowiek. Od razu muszę iść na konferencję prasową, udzielić wywiadów, a potem przygotowywać się do kolejnego turnieju” – dodaje Iga.

Życie pod presją oczekiwań

Wzrost popularności Igi Świątek sprawił, że oczekiwania względem niej z roku na rok są coraz większe. Kibice i media liczą na kolejne tytuły, zwycięstwa nad największymi rywalkami, perfekcyjne występy. Każda porażka jest analizowana, krytykowana, wywołuje lawinę komentarzy. Nawet drobne gesty czy słowa tenisistki są szeroko komentowane i oceniane.

„Zaczęłam odczuwać, że nie mogę popełnić błędu. Jeśli coś powiem źle, ktoś to natychmiast wyciągnie. Jeśli przegram, nawet po wyrównanym meczu, pojawiają się nagłówki typu ‘Iga zawiodła’. A przecież jestem tylko dziewczyną, która kocha grać w tenisa. To wszystko bywa przytłaczające” – mówiła z wyraźnym smutkiem.

Psychiczna cena sukcesu

Nie od dziś wiadomo, że Iga Świątek przykłada ogromną wagę do zdrowia psychicznego. Od początku kariery współpracuje z psychologiem sportowym, co wyróżnia ją na tle wielu zawodniczek. W rozmowie przyznała jednak, że nawet regularne sesje terapeutyczne nie zawsze wystarczają, by poradzić sobie z emocjonalnym ciężarem.

„Zdarzają się momenty, gdy czuję, że jestem na skraju. Nie chodzi tylko o zmęczenie fizyczne, ale głównie mentalne. Mam wrażenie, że moja głowa nie nadąża za tym wszystkim, co się dzieje” – mówiła.

Głos w ważnej sprawie

Decyzja Igi o otwarciu się na temat ciemnych stron kariery spotkała się z dużym uznaniem. Jej szczerość może pomóc wielu młodym sportowcom zrozumieć, że sukces nie oznacza szczęścia w każdej chwili. Świątek dołącza tym samym do grona sportowców, którzy otwarcie mówią o swoich zmaganiach psychicznych – jak Naomi Osaka, Simone Biles czy Michael Phelps.

„Nie chcę być kolejną osobą, która udaje, że wszystko jest super, a potem wybucha. Jeśli mogę coś zmienić – choćby przez rozmowę – to warto” – podsumowała.

Co dalej?

Wbrew pozorom, wyznania Igi nie oznaczają rezygnacji czy kryzysu sportowego. Wręcz przeciwnie – to wyraz dojrzałości i odwagi. Świątek wie, jak ważne jest dbanie o siebie, nie tylko jako zawodniczka, ale jako człowiek. Planuje nadal walczyć na korcie, ale z większą troską o własne potrzeby emocjonalne.

Jej słowa mogą stać się inspiracją dla środowiska sportowego, by bardziej zwracać uwagę na zdrowie psychiczne zawodników. Bo sukces nie zawsze mierzy się liczbą wygranych trofeów – czasem największym osiągnięciem jest szczerość wobec siebie i odwaga, by mówić o tym, co boli.

Wyznanie Igi Świątek pokazuje, że nawet ci, którzy na zewnątrz wydają się silni i niepokonani, mogą zmagać się z wewnętrznym bólem i zmęczeniem. Jej historia to przypomnienie, że za każdą twarzą sportowca kryje się człowiek – z emocjami, lękami i potrzebą zrozumienia. Miejmy nadzieję, że ta odważna wypowiedź będzie początkiem szerszej dyskusji o psychicznej kondycji sportowców i ich prawie do słabości.