Oto jak USA planowały atak na Iran. Specjalna operacja „Northern Hammer”

W cieniu rosnących napięć międzynarodowych oraz narastających obaw o irański program nuklearny, świat dowiaduje się coraz więcej o kulisach zbrojnej interwencji Stanów Zjednoczonych w Iranie. Kluczowym elementem tej operacji okazał się starannie zaplanowany i ściśle tajny plan wojskowy o kryptonimie „Northern Hammer” („Północny Młot”). Jak się okazuje, atak z czerwca 2025 roku nie był jedynie odpowiedzią na ostatnie incydenty, ale częścią szeroko zakrojonego scenariusza wojskowego opracowanego miesiące wcześniej.

Czym była operacja „Northern Hammer”?

Operacja „Northern Hammer” została opracowana przez Pentagon we współpracy z amerykańskim wywiadem (CIA) oraz Centralnym Dowództwem Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych (CENTCOM). Plan miał charakter prewencyjny, a jego głównym celem było obezwładnienie strategicznych zdolności wojskowych Iranu – w szczególności tych związanych z rakietami balistycznymi, systemami obrony przeciwlotniczej oraz infrastrukturą nuklearną.

Według nieoficjalnych źródeł wywiadowczych i analiz medialnych, plan zakładał skoordynowany atak z użyciem precyzyjnych rakiet manewrujących wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i niszczycieli stacjonujących na Morzu Arabskim, a także naloty przeprowadzane przez bombowce strategiczne B-2 oraz myśliwce F-35 z baz wojskowych w regionie. Szczególny nacisk położono na działania zakrojone na jak najmniejszą liczbę ofiar cywilnych oraz na neutralizację systemów obronnych, zanim Iran zdoła odpowiedzieć.

Dlaczego „Northern Hammer”?

Nazwa operacji – „Northern Hammer” – nie była przypadkowa. Odnosiła się do kierunku głównego uderzenia, które miało nastąpić z północno-zachodniej osi powietrznej, przez przestrzeń powietrzną Iraku, a także do siły uderzeniowej mającej „przybić” zdolności irańskie do ziemi. Plan przewidywał, że pierwsza faza ataku potrwa nie dłużej niż 48 godzin i doprowadzi do trwałego paraliżu infrastruktury wojskowej oraz wywoła efekt psychologiczny – zniechęcający Teheran do odwetu.

Operacja była przygotowywana od stycznia 2025 roku, kiedy to prezydent USA zatwierdził tzw. „pakiet B-9” – specjalne upoważnienie do planowania akcji zbrojnych w razie uzyskania potwierdzonych informacji o przekroczeniu przez Iran tzw. czerwonej linii, czyli wzbogacenia uranu do poziomu umożliwiającego stworzenie broni atomowej.

Etapy przygotowań

Przygotowania do „Northern Hammer” obejmowały:

Zwiększenie obecności militarnej USA w Zatoce Perskiej i na Bliskim Wschodzie, w tym przerzucenie dodatkowych jednostek marynarki wojennej i systemów obrony przeciwrakietowej.

Rozpoznanie satelitarne i elektroniczne – NSA i CIA przeprowadzały intensywny monitoring irańskich instalacji wojskowych, wykorzystując zaawansowane technologie szpiegowskie oraz informacje dostarczane przez izraelski wywiad Mossad.

Testy systemów uzbrojenia, w tym próbne odpalenia rakiet i manewry sił specjalnych, które miały przygotować teren do ewentualnego uderzenia.

W tym czasie amerykańskie służby dyplomatyczne prowadziły również zakulisowe rozmowy z sojusznikami – w tym z Wielką Brytanią, Izraelem, Arabią Saudyjską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi – by zabezpieczyć ewentualne wsparcie logistyczne oraz polityczne.

Faza realizacji

W nocy z 21 na 22 czerwca 2025 roku rozpoczęła się faza wykonawcza operacji. Uderzenie było błyskawiczne. W pierwszej godzinie zniszczono kilkanaście strategicznych celów w prowincjach Isfahan i Yazd, gdzie miały znajdować się ukryte laboratoria nuklearne oraz centra dowodzenia. Według źródeł wojskowych, wszystkie cele zostały trafione z dokładnością do kilku metrów, co minimalizowało szkody uboczne.

W ciągu kolejnych godzin doszło do ataków na wyrzutnie rakiet ziemia-ziemia, bazy wojskowe Gwardii Rewolucyjnej, a także stacje radarowe odpowiedzialne za obronę powietrzną. Kluczową rolę odegrały drony MQ-9 Reaper oraz niewidzialne dla radarów F-35, które bez problemu przełamały irańską obronę.

Reakcja Iranu i świata

Iran szybko ogłosił, że padł ofiarą „zbrojnej agresji imperialistycznej” i zapowiedział „potężny odwet”. Prezydent Ebrahim Raisi, w specjalnym wystąpieniu, ujawnił, że Teheran był świadomy amerykańskich przygotowań, ale nie spodziewał się ataku na taką skalę i w tak krótkim czasie. Rząd Iranu ogłosił mobilizację sił rezerwowych i wezwał swoich sojuszników – w tym Hezbollah i szyickie milicje w Iraku – do gotowości bojowej.

Reakcje międzynarodowe były zróżnicowane. Sojusznicy USA, jak Wielka Brytania czy Izrael, poparli operację jako „działanie w samoobronie” wobec „zagrożenia nuklearnego”. Natomiast Rosja, Chiny, Turcja i kilka państw globalnego Południa wezwały do natychmiastowego zawieszenia broni i oskarżyły Waszyngton o sprowokowanie nowego kryzysu.

Potencjalne konsekwencje operacji

Eksperci wskazują, że operacja „Northern Hammer” może mieć długofalowe skutki:

1. Destabilizacja regionu – możliwość wybuchu konfliktu o zasięgu regionalnym, szczególnie jeśli Iran zdecyduje się na odwet wobec amerykańskich baz w Iraku czy sojuszniczego Izraela.

2. Kryzys humanitarny – już teraz pojawiają się doniesienia o tysiącach uchodźców z terenów objętych atakami.

3. Wzrost cen ropy naftowej – niepokój na Bliskim Wschodzie spowodował natychmiastowy skok cen surowców energetycznych, co może wpłynąć na globalną inflację.

4. Nowy wyścig zbrojeń – kraje takie jak Arabia Saudyjska czy Turcja mogą przyspieszyć własne programy zbrojeniowe, obawiając się podobnego zagrożenia.

Podsumowanie

Operacja „Northern Hammer” to jeden z najważniejszych i najbardziej ryzykownych ruchów strategicznych USA w XXI wieku. Pokazuje ona nie tylko determinację Waszyngtonu w zapobieganiu proliferacji broni jądrowej, ale także odsłania skalę napięć geopolitycznych, które mogą w każdej chwili przerodzić się w otwartą wojnę. Pytanie brzmi: czy precyzyjny „młot” USA rzeczywiście obezwładnił Iran, czy też tylko rozpętał burzę, nad którą nikt już nie będzie w stanie zapanować?