Polacy nie chcą Szymona Hołowni w rządzie. Jest nowy sondaż.

W ciągu ostatnich kilku lat Szymon Hołownia przeszedł jedną z najbardziej uderzających przemian w polskiej polityce — od outsidera cieszącego się dużym poparciem społecznym do polityka zmagającego się z utratą wiarygodności, wpływów i znaczenia. Chociaż nie istnieje jeden, szeroko cytowany sondaż, który dosłownie stwierdzałby „Polacy nie chcą Hołowni w rządzie”, to jednak nagromadzenie najnowszych danych sondażowych, wyników wyborów i badań opinii publicznej wskazuje jednoznacznie w tym kierunku. Jego notowania spadły, partia polityczna znalazła się na niebezpiecznie niskim poziomie poparcia, a ostatnie działania zraziły zarówno partnerów koalicyjnych, jak i wyborców, którzy kiedyś widzieli w nim świeżą alternatywę dla politycznego status quo w Polsce.

—

Od wschodzącej gwiazdy do niedowartościowanego polityka

Szymon Hołownia wszedł do polskiej polityki w 2020 roku jako charyzmatyczny, niezależny kandydat na prezydenta, uzyskując 13,9% głosów w pierwszej turze. Wynik ten uczynił go potencjalnym graczem na dłuższą metę w polskiej scenie politycznej. Jego przekaz — centrowy, reformatorski i wolny od zakorzenionych rywalizacji partyjnych między Platformą Obywatelską (PO) a Prawem i Sprawiedliwością (PiS) — przemawiał do milionów Polaków zmęczonych wieloletnią polaryzacją polityczną.

Jednak w wyborach prezydenckich w 2025 roku kampania Hołowni się załamała. Uzyskał zaledwie 4,99% głosów w pierwszej turze, zajmując piąte miejsce spośród trzynastu kandydatów. Był to katastrofalny spadek w porównaniu z wynikiem z 2020 roku i wyraźny sygnał, że jego styl polityki stracił rezonans wśród społeczeństwa. Analitycy zauważyli, że kampanii brakowało energii, wizji i wyraźnej tożsamości, a Hołownia został przyćmiony przez silniejsze osobowości, takie jak Rafał Trzaskowski czy Karol Nawrocki.

—

Partia w kryzysie

Partia Hołowni, Polska 2050, po swoim powstaniu początkowo notowała wzrost w sondażach, korzystając z wizerunku „trzeciej siły” w polskiej polityce. Utworzenie w 2023 roku sojuszu „Trzecia Droga” z Polskim Stronnictwem Ludowym (PSL) wydawało się strategicznym posunięciem, które miało wzmocnić pozycję obu ugrupowań w parlamencie.

Jednak w czerwcu 2025 roku sojusz ten się rozpadł. 17 czerwca Polska 2050 i PSL formalnie rozwiązały współpracę. Wkrótce potem nowy sondaż United Surveys ujawnił, że poparcie dla Polski 2050 spadło do 2,8% — znacznie poniżej progu wyborczego do Sejmu (5%). To był nie tylko polityczny cios, ale i znak niemal egzystencjalnego zagrożenia dla partii. Bez radykalnego odwrócenia tendencji, ugrupowanie Hołowni ryzykuje całkowite zniknięcie z parlamentu w kolejnych wyborach.

—

Kontrowersje, które zmieniły opinię publiczną

Dwa główne wydarzenia w połowie 2025 roku utrwaliły rosnące rozczarowanie Hołownią wśród obywateli.

Po pierwsze, po zwycięstwie Karola Nawrockiego w wyborach prezydenckich, Hołownia — jako marszałek Sejmu — miał być, według doniesień, naciskany, by opóźnić lub zablokować jego zaprzysiężenie. Sam Hołownia później twierdził, że było to niemal równoznaczne z prośbą o dokonanie „zamachu stanu”. Choć odmówił, epizod ten wzbudził pytania o stabilność polityczną i zaufanie wewnątrz koalicji rządzącej. Jedni widzieli w nim ofiarę politycznych gierek, inni — osobę, która niepotrzebnie ujawnia wrażliwe spory wewnętrzne, osłabiając tym samym rząd.

Po drugie, nocne spotkanie Hołowni z liderem PiS Jarosławem Kaczyńskim przerodziło się w polityczny skandal. Spotkanie było powszechnie interpretowane jako sygnał, że Hołownia może być skłonny negocjować z główną partią opozycyjną za plecami premiera Donalda Tuska. Skutki były natychmiastowe: w lipcu 2025 roku sondaż pokazał, że 80% ankietowanych negatywnie oceniło działania Hołowni, w tym 70% osób identyfikujących się jako zwolennicy jego własnej partii. Był to druzgocący wynik, potwierdzający, jak głęboko spadło zaufanie do jego osoby.

—

Dlaczego społeczeństwo się odwróciło

Spadek poparcia dla Hołowni wynika z kilku nakładających się czynników:

1. Kryzys tożsamości – Hołownia przedstawiał się jako centrowa alternatywa, ale w praktyce nie potrafił się wyraźnie odróżnić od PO i PiS. Trudno było wyborcom zrozumieć, co wyjątkowego wnosi do rządu.

2. Postrzegany oportunizm – Spotkanie z Kaczyńskim umocniło wizerunek Hołowni jako polityka niestabilnego, gotowego rozmawiać z obiema stronami bez jasnego zobowiązania do realizacji celów koalicji.

3. Brak znaczących osiągnięć – Mimo pełnienia funkcji marszałka Sejmu, Hołownia nie ma na koncie żadnych głośnych sukcesów legislacyjnych. Wielu wyborców uważa, że bardziej koncentruje się na własnej pozycji niż na realnych wynikach.

4. Rozpad partii – Rozbicie sojuszu Trzecia Droga i szybki spadek poparcia dla Polski 2050 sprawiają, że Hołownia jawi się jako lider, który nie potrafi utrzymać własnej bazy politycznej.

—

Sondaże mówią jasno

Choć może nie istnieć ogólnopolski sondaż z nagłówkiem „Polacy nie chcą Szymona Hołowni w rządzie”, to jednak liczby mówią same za siebie:

Wynik w wyborach prezydenckich (maj 2025): 4,99% — spadek o prawie dziewięć punktów w porównaniu z 2020 r.

Poparcie dla partii (czerwiec 2025): 2,8% — poniżej progu wejścia do Sejmu.

Ocena kluczowych decyzji (lipiec 2025): 80% negatywnych opinii po spotkaniu z Kaczyńskim, w tym 70% wśród jego własnych zwolenników.

W polityce percepcja jest rzeczywistością — a te liczby pokazują, że zdecydowana większość społeczeństwa nie widzi dziś w Hołowni osoby, którą chciałaby oglądać w czołowych rolach rządowych.

—

Konsekwencje dla koalicji rządzącej

Dla premiera Donalda Tuska i Koalicji Obywatelskiej problem Hołowni jest zarówno politycznym, jak i strategicznym wyzwaniem. 31 mandatów Polski 2050 w Sejmie jest kluczowych dla utrzymania obecnej większości. Jednak pogarszający się wizerunek Hołowni czyni go obciążeniem. Media opozycyjne wykorzystują jego kontrowersje, aby przedstawiać rząd jako podzielony i niewiarygodny. Z kolei wśród zwolenników rządu pojawiają się obawy, że nieprzewidywalność Hołowni może powodować destabilizację podczas kluczowych głosowań.

Jeśli Polska 2050 będzie dalej tracić poparcie, jej posłowie mogą zostać zmuszeni do zmiany barw — czy to przechodząc do PO, łącząc się z innym ugrupowaniem centrowym, czy w niektórych przypadkach przechodząc do opozycji.

—

Droga naprzód

Dla Hołowni droga do odbudowy pozycji politycznej jest wąska. Musiałby:

Odbudować zaufanie partnerów koalicyjnych poprzez jasne zobowiązanie się do realizacji programu rządu.

Odzyskać kontakt z wyborcami, dostarczając konkretne efekty w obszarach, które wcześniej promował, jak reforma edukacji czy niezależność sądownictwa.

Unikać ryzykownych działań, takich jak potajemne spotkania z liderami opozycji, które podważają jego wiarygodność.

Brak szybkich działań niemal na pewno pogrzebie zarówno jego osobiste ambicje polityczne, jak i przyszłość jego partii.

—

Podsumowanie

Polityczna trajektoria Szymona Hołowni w 2025 roku to przestroga, jak szybko mogą zmienić się losy w demokracji. Kiedyś postrzegany jako świeży, jednoczący głos, dziś jest przez wielu uważany za polityka dzielącego i niewiarygodnego. Fatalny wynik wyborczy, spadające poparcie dla partii i samonapędzające się kontrowersje stworzyły sytuację, w której większość Polaków wolałaby, by nie odgrywał on znaczącej roli w rządzie.

Sondaże — czy to w formie wyników wyborów, badań preferencji partyjnych, czy ocen konkretnych działań — wskazują w jednym kierunku. Przekaz od wyborców jest jasny: jeśli Hołownia nie dokona mało prawdopodobnego zwrotu, jego rola w polskim życiu politycznym raczej się skurczy, niż powiększy. Na razie rzeczywistość jest taka, że znaczna część społeczeństwa po prostu nie chce Szymona Hołowni w rządzie.