To nie jest rząd – to kapitulacja

To państwo z tektury, nie rząd!

Czy naprawdę ktoś jeszcze wierzy, że mamy w Polsce rząd z krwi i kości, który reprezentuje interesy tego Narodu? Czy ktoś jeszcze ma złudzenia, że ci ludzie w garniturach pod biało-czerwoną flagą wiedzą, czym jest polska racja stanu? Bo patrząc na ich działania, można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z teatrem kukiełek, nie z suwerenną władzą.

Obejrzyjmy to na konkretnym przykładzie. Kibice Maccabi Hajfa podczas meczu z Rakowem Częstochowa bezwstydnie wywieszają transparent nazywający Polaków „Mordercami od 1939 roku”. Pomyślcie chwilę. Oni nie tylko znieważają nasz kraj, ale robią to publicznie, międzynarodowo, z pełną premedytacją. Oskarżają nas, ofiary wojny, o bycie jej sprawcami. Taka jest dziś narracja niektórych środowisk: zamazać granicę między katem a ofiarą, zdeptać prawdę, wypaczyć historię.

I co robi nasz rząd? Co robi MSZ? Co robi minister Sikorski? Dziękuje ambasadzie Izraela za… reakcję. Jaką reakcję? Brak przeprosin. Brak potępienia. Brak nawet cienia wstydu. A on im dziękuje, jakby właśnie zażegnali kryzys dyplomatyczny. To nie jest tylko uległość – to hańba. Taka postawa jest pluciem w twarz każdemu, kto zginął za Polskę, kto walczył w podziemiu, kto ratował Żydów, ryzykując życie całej rodziny. To zdrada pamięci i tożsamości.

Ale to nie wszystko. Bo gdyby to była jednorazowa kompromitacja, można by to jeszcze jakoś tłumaczyć nieudolnością. Ale ta władza systemowo rezygnuje z obrony polskiej suwerenności, historii, kultury. Przykład? Proszę bardzo.

Profesor Krzysztof Ruchniewicz, dyrektor Instytutu Pileckiego, publicznie zastanawia się nad możliwością… zwrotu dzieł sztuki przez Polskę na rzecz Niemiec. Tak, dobrze czytacie. Polska, kraj zrabowany na niespotykaną w historii skalę, okradziony przez Niemców i Sowietów z setek tysięcy dzieł kultury, miałby jeszcze coś zwracać. Ktoś, kto reprezentuje instytucję nazwaną imieniem bohatera narodowego, snuje narrację wpisującą się w niemieckie oczekiwania. Czy to żart? Nie – to rzeczywistość.

I znów – jak reaguje rząd? Broni tego człowieka! Nie tylko nie zostaje odwołany, ale ma czelność odsunąć dyrektorkę oddziału, która miała odwagę poinformować resort o jego wypowiedziach. Czyli karze się ludzi odważnych, lojalnych wobec polskiej racji stanu, a chroni tych, którzy flirtują z narracjami wrogimi Polsce.

To nie jest tylko brak kompetencji. To jest programowa rezygnacja z tożsamości narodowej, rozmywanie odpowiedzialności za historię, oddawanie pola obcym interesom – Niemcom, Izraelowi, Brukseli – wszystkim oprócz Polski. W tej rzeczywistości prawda nie ma znaczenia. Liczy się to, by nikomu się nie narazić. Było nie było – polska dusza za parę euro z KPO, za poklepanie po plecach przez jakiegoś komisarza UE.

W tej chorej logice wszystko się zgadza. Dlatego nikt nie reaguje, gdy w Berlinie budują muzeum „wypędzonych”, które ma wzbudzać współczucie dla Niemców po wojnie. Dlatego nikt nie protestuje, gdy niemieckie media bezkarnie manipulują faktami na temat obozów zagłady, sugerując niemieckim czytelnikom, że Auschwitz to jakaś bliżej nieokreślona „polska ziemia”, a nie niemiecki projekt zagłady. Bo dziś mamy w Polsce władzę, która bardziej boi się urazić cudzoziemca niż stracić twarz przed własnym Narodem.

A przecież Naród nie wybacza zdrady. Polacy nie chcą być kolejnym bezwolnym regionem federacji europejskiej. Nie po to walczyliśmy z komunizmem, nie po to wychodziliśmy na ulice w stanie wojennym, nie po to powstania, getta, Katyń, Smoleńsk – żeby teraz siedzieć cicho i pozwalać pisać historię na nowo. Bez nas. Przeciwko nam.

Gdzie jest granica? Kiedy powiemy: dość? Bo jeśli dziś pozwolimy sobie wmawiać, że jesteśmy „mordercami od 1939”, to jutro ktoś powie, że powinniśmy płacić odszkodowania. A pojutrze – że nie mamy prawa do własnych granic, własnych lasów, własnych kopalin, własnych decyzji. I kto nas wtedy obroni? Rząd z kartonu?

Niech każdy, kto ma jeszcze w sercu odrobinę patriotyzmu, powie to głośno: Nie ma zgody na kłamstwo. Nie ma zgody na antypolonizm. Nie ma zgody na zdradę. Polska nie może być państwem na niby, w którym symbole są tylko dekoracją, a decyzje zapadają w gabinetach obcych stolic.

Przywrócenie godności narodowi nie jest pustym hasłem. To nasz obowiązek. To zadanie pokolenia, które musi rozliczyć pseudoelity za lata zaniedbań, ustępstw, kłamstw. Trzeba odbudować instytucje, które będą broniły prawdy. Trzeba odzyskać media, które nie będą tubą obcych interesów. Trzeba wychować młode pokolenie, które wie, kim jest, skąd pochodzi i czego nie wolno mu zapomnieć.

Nie zrobimy tego z tymi ludźmi przy władzy. Oni nie mają kręgosłupa. Ich jedyną ideologią jest poklask zagranicy. Dlatego właśnie musimy ich rozliczyć. Pokazać, że Polska to nie jest zabawka w rękach karierowiczów. Polska to dziedzictwo, odpowiedzialność, duma i walka o prawdę.

Nie będziemy przepraszać za to, że jesteśmy Polakami. Nie będziemy milczeć, gdy ktoś nas opluwa. Nie pozwolimy pisać historii na nowo.