Krzyczał „kula w łeb” do Donalda Tuska. Wiemy, co zrobi prokuratura

W polskiej polityce emocje sięgają niekiedy zenitu, ale wydarzenie, które miało miejsce na sali sejmowej w lutym 2025 roku, wywołało szczególne oburzenie. Podczas burzliwej debaty parlamentarnej poseł Edward Siarka z ramienia Prawa i Sprawiedliwości miał krzyknąć w kierunku premiera Donalda Tuska słowa „kula w łeb”. To jedno zdanie – wypowiedziane, jak sam twierdził, w emocjach – uruchomiło lawinę reakcji. Interweniowała marszałek Sejmu, posłowie opozycji domagali się konsekwencji, a do sprawy włączyła się prokuratura.

Co dokładnie wydarzyło się w Sejmie? Jakie działania podjęto wobec posła? Czy tego typu wypowiedzi mogą być karalne? Jakie są granice wolności słowa w polityce i gdzie zaczyna się mowa nienawiści? Oto szczegółowa analiza tej sprawy.

—

Burzliwa debata, która przerodziła się w skandal

Do incydentu doszło podczas jednego z najbardziej napiętych posiedzeń Sejmu w ostatnich latach. Parlamentarzyści debatowali nad wnioskiem komisji śledczej do spraw Pegasusa, która zarekomendowała uchylenie immunitetu byłemu ministrowi sprawiedliwości Zbigniewowi Ziobrze oraz jego tymczasowe aresztowanie. Dyskusja była gorąca, a emocje – wyraźnie wyczuwalne po obu stronach politycznego sporu.

W pewnym momencie Zbigniew Ziobro, w swoim wystąpieniu, zwrócił się do premiera Donalda Tuska słowami: „Zobaczycie, Tusk pójdzie siedzieć.” Wypowiedź ta spotkała się z oburzeniem części sali, ale zanim zdążono zareagować, z ław poselskich padł krzyk: „Kula w łeb!” – jak się okazało, z ust posła Edwarda Siarki.

Wypowiedź ta natychmiast wywołała konsternację. Wicemarszałek Sejmu upomniała posła, przypominając mu, że obrady są nagrywane i transmitowane. Siarka, słysząc to, wycofał swoje słowa, próbując tłumaczyć się emocjami oraz twierdząc, że cytował… wiersz Władysława Broniewskiego. Choć przeprosił, to jednak nie uspokoiło to ani opinii publicznej, ani parlamentarnej opozycji.

—

Reakcja opinii publicznej i polityków

Opozycja natychmiast zareagowała. Posłowie Koalicji Obywatelskiej i Lewicy domagali się, by sprawą zajęła się prokuratura. Argumentowano, że nawet jeśli wypowiedź była impulsywna, to jej przekaz był jednoznaczny i w sposób oczywisty mógł zostać odebrany jako groźba pozbawienia życia – nie tylko wobec premiera, ale i jako nawoływanie do przemocy w życiu publicznym.

Poseł Krzysztof Brejza z PO złożył oficjalne zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. Jak podkreślił w mediach społecznościowych: „W demokratycznym państwie prawa nie ma miejsca na słowa nawołujące do fizycznej eliminacji przeciwnika politycznego. Prokuratura musi działać.”

Z drugiej strony, część polityków PiS broniła Siarki, twierdząc, że wypowiedź była niefortunna, ale nie zawierała rzeczywistej groźby. Przypominano również, że podobne zachowania – w różnym stopniu – zdarzały się w przeszłości także politykom opozycji.

—

Prokuratura rozpoczyna działania

Po medialnym nagłośnieniu sprawy i złożeniu zawiadomień, Prokuratura Okręgowa w Warszawie wszczęła postępowanie sprawdzające. Jak informowano, kluczowe było ustalenie, czy słowa posła Edwarda Siarki wypełniają znamiona przestępstwa, a jeśli tak – jakiego rodzaju.

W grę wchodziły różne możliwości:

artykuł 190 kodeksu karnego (groźby karalne),

artykuł 119 (stosowanie przemocy lub groźby wobec funkcjonariusza publicznego),

lub artykuł 255 (publiczne nawoływanie do popełnienia zbrodni).

Równolegle analizowano materiały wideo z obrad Sejmu, stenogramy oraz zachowanie samego posła. Wzięto pod uwagę również fakt, że poseł publicznie przeprosił i nie powtórzył swoich słów.

—

Ustalenia prokuratury – brak przestępstwa

Po kilku tygodniach postępowania prokuratura wydała decyzję o odmowie wszczęcia śledztwa. Uzasadnienie tej decyzji wywołało mieszane uczucia.

Według prokuratorów:

wypowiedź Edwarda Siarki była skrajnie nieodpowiedzialna i niestosowna, ale

nie zawierała realnej groźby karalnej, ani

nie nawoływała wprost do przemocy fizycznej wobec konkretnej osoby.

Zdaniem śledczych, brak było przesłanek, że Siarka miał rzeczywisty zamiar grożenia premierowi. Było to zachowanie impulsywne, wypowiedziane w emocjach, na forum publicznym i natychmiast odwołane.

Decyzja ta spotkała się z ostrą krytyką ze strony niektórych polityków opozycji, którzy uznali ją za „przykład relatywizowania mowy nienawiści”. Z kolei część komentatorów prawnych przyznała, że choć zachowanie posła było haniebne, nie każde oburzające słowo da się zakwalifikować jako przestępstwo.

—

Granica między wolnością słowa a groźbą

Sprawa ta ponownie otworzyła ważną dyskusję na temat granic wolności słowa w życiu publicznym. Politycy często posługują się ostrą retoryką, co jest elementem gry politycznej, ale wypowiedzi w stylu „kula w łeb” przekraczają, zdaniem wielu, wszelkie dopuszczalne normy.

Czy posłowie powinni odpowiadać za każde słowo wypowiedziane z mównicy lub w sali obrad? Czy immunitet poselski chroni również przed odpowiedzialnością za mowę nienawiści? A może to opinia publiczna i wyborcy powinni surowo oceniać takich parlamentarzystów przy urnach?

—

Podsumowanie: co dalej?

Choć prokuratura nie wszczęła śledztwa, sprawa Edwarda Siarki będzie z pewnością ciągnąć się za nim przez długi czas. Słowa, które padły, już zapisały się w najnowszej historii polskiego parlamentaryzmu jako przykład brutalizacji języka politycznego.

Dla wielu obywateli to kolejny sygnał, że polska debata publiczna wymaga większej kultury, odpowiedzialności i refleksji. Nawet jeśli wypowiedzi tego rodzaju nie są karalne, to są – jak wielu podkreśla – moralnie i społecznie niedopuszczalne.

Czy poseł Siarka poniesie konsekwencje polityczne? Czy Sejm nałoży jakiekolwiek sankcje etyczne? To już zależy od woli marszałka, komisji etyki oraz… opinii wyborców.

Jedno jest pewne: wypowiedź „kula w łeb” długo jeszcze będzie przypominana jako symbol politycznego upadku języka w debacie publicznej.